Mama Kazimierza Kutza, Anastazja powiedziała kiedyś synowi: Ciebie nie zniszczy bomba atomowa tylko jakaś kobieta. I oto pewna kobieta napisała książkę o Kutzu. Więc? Aleksandra Klich i Kazimierz Kutz. Z jednej strony reporterka, znana z wrażliwości i rozwagi, z drugiej strony żywioł, bohater, ktĂłrego rozpiera miłość do życia, zapał twĂłrczy, humor i przekora. Ma w rękawie niewyczerpany zapas opowieści, rzewnych i pikantnych. Sam o sobie mĂłwi, że jest człowiekiem kultury nieszlacheckiej, połączeniem przytomności z naiwnością, oratorem z bożej łaski, kurduplem-korniszonem ze Śląska. Inni dodają, że jest charakteru nieznośnego, ale to geniusz - po jego śląskich filmach każdy Polak chciał być Ślązakiem. Cały ten Kutz jest w istocie opowieścią o śląskim rozgoryczeniu, peerelowskich warunkach życia codziennego i artystycznego, o Ăłwczesnych obyczajach, snobizmach i tęsknotach, o poszukiwaniu własnej drogi twĂłrczej i związanych z tym cierpieniach i szczęściu, o trudnościach korzystania ze zdobytej wolności. Towarzyszymy dziecku z czynszĂłwki w Szopienicach, studentowi, ktĂłry wstydzi się paczek z domu, bo jest w nich łĂłj, smalec i warkocz czosnku, młodemu reżyserowi bawidamkowi, nienawidzącemu Śląska z jego przaśnością i biedą, synowi marnotrawnemu, powracającemu do domowej ojczyzny, ktĂłrą przecież namiętnie kocha, by przy pracy nad sławnym tryptykiem filmowym "wyrzygać ten śląski drut kolczasty", wreszcie senatorowi i posłowi Trzeciej Rzeczpospolitej. Towarzyszymy jego śląskiej rodzinie, jego przyjaciołom, aktorom, reżyserom, pisarzom, politykom, a każda z tych niezliczonych postaci ma coś ciekawego do powiedzenia, albo przeżywa sytuację godną wielkiej sceny filmowej. Cały ten Kutz to bogata, wieloplanowa, wspaniale udokumentowana i dowcipna książka o Kutzu, Śląsku, Polsce. Tak więc proroctwo Anastazji nie spełniło się do tej pory, także wobec kobiety Aleksandry Klich. Z jej reporterskiej książki wyłania się Kutz niezniszczalny. Można tylko gratulować obojgu - autorce, ktĂłra wybrała takiego bohatera i bohaterowi, ktĂłry wybrał taką autorkę. [Małgorzata Szejnert]

Kim jest Artur Rojek?

Chłopakiem ze Śląska, ktĂłry wymarzył sobie, że w Mysłowicach można grać jak w Manchesterze.
Liderem najważniejszej polskiej kapeli przełomu tysiącleci, ktĂłremu było jednak za ciasno w rockowym składzie, więc wybrał własną drogę.
Jednym z najważniejszych głosĂłw polskiego rocka, ktĂłry zmienił pisanie tekstĂłw w żywą, ostrą poezję.
TwĂłrcą Off Festivalu, najbardziej otwartego na nową muzykę miejsca w Polsce.
Rojek jest każdym z nich. Ale jest rĂłwnież kimś innym. Zawsze kimś innym, bo najważniejsza z zasad, jakimi kieruje się w życiu, brzmi: Przekraczaj samego siebie, idź, biegnij, płyń zawsze własną drogą.
Są jeszcze inne, rĂłwnie ważne zasady: Nie wierz w sztuczny świat, w ktĂłrym wszystko zamienia się w sukces. No i jeszcze: Nie możesz być tylko "tym kolesiem z Myslovitz".
W rozmowie z Aleksandrą Klich Artur Rojek oprowadza nas po swoim dzieciństwie na granicy wielu rĂłżnych światĂłw, wprowadza za kulisy funkcjonowania rockowego fenomenu pod nazwą Myslovitz, prowadzi w głąb swoich tekstĂłw, opowiada, o czym mĂłwi, kiedy mĂłwi o muzyce, pływaniu, bieganiu, byciu sobą i byciu z innymi.
To znacznie więcej niż biografia rockowego muzyka. To opowieść o chłopaku ze śląskiego familoka, ktĂłry musiał siebie porzucić, żeby w końcu siebie odnaleźć.